Zmiany prawne w zakresie ochrony roszczeń pracowniczych


1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych
innych aktów prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 197, poz. 1172 i Nr 232, poz. 1378) ogłasza się w załączniku do niniejszego
obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności
pracodawcy (Dz. U. Nr 158, poz. 1121), z uwzględnieniem zmian wprowadzonych:
1) ustawą z dnia 6 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 237,
poz. 1654),
2) ustawą z dnia 19 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz o zmianie
niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2009 r. Nr 6, poz. 33),
3) ustawą z dnia 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców
(Dz. U. Nr 125, poz. 1035),
4) ustawą z dnia 27 sierpnia 2009 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1241,
z 2010 r. Nr 238, poz. 1578 oraz z 2011 r. Nr 178, poz. 1061 i Nr 197, poz. 1170),
5) ustawą z dnia 8 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności
pracodawcy (Dz. U. Nr 18, poz. 100),
6) ustawą z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U.
Nr 257, poz. 1726 oraz z 2011 r. Nr 291, poz. 1707),
7) ustawą z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654),
8) ustawą z dnia 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności
pracodawcy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 197, poz. 1170),
9) ustawą z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. poz. 1342),
10) ustawą z dnia 28 maja 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 675)
oraz zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed dniem 20 stycznia 2014 r.
2. Podany w załączniku do niniejszego obwieszczenia tekst jednolity ustawy nie obejmuje:
1) art. 40–42 i art. 49 ustawy z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy
(Dz. U. Nr 158, poz. 1121), które stanowią:
„Art. 40. W ustawie z dnia 30 października 2002 r. o pomocy publicznej dla przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu
dla rynku pracy (Dz. U. Nr 213, poz. 1800, z 2003 r. Nr 90, poz. 844 i Nr 229, poz. 2271 oraz z 2004 r. Nr 123,
poz. 1291) w art. 32i uchyla się ust. 5.
Dziennik Ustaw – 2 – Poz. 272

Art. 41. W ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99,
poz. 1001, z późn. zm.a)) w art. 22 w ust. 4 po pkt 3 dodaje się pkt 3a w brzmieniu:
„3a) realizacja zadań określonych w przepisach o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy;”.
Art. 42. W ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807, z późn.
zm.b)) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 30 w ust. 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) informacje o ogłoszeniu upadłości z możliwością zawarcia układu, o ogłoszeniu upadłości obejmującej
likwidację majątku dłużnika, zmianie postanowienia o ogłoszeniu upadłości z możliwością zawarcia
układu na postanowienie o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika, umorzeniu
i zakończeniu tego postępowania;”;
2) art. 34 otrzymuje brzmienie:
„Art. 34. Sąd rejonowy – sąd gospodarczy przesyła niezwłocznie właściwemu organowi ewidencyjnemu
odpis postanowienia o ogłoszeniu upadłości z możliwością zawarcia układu, o ogłoszeniu upadłości obejmującej
likwidację majątku dłużnika, zmianie postanowienia o ogłoszeniu upadłości z możliwością zawarcia układu na
postanowienie o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika, umorzeniu postępowania upadłościowego
oraz o zakończeniu postępowania upadłościowego.”.”
„Art. 49. W terminie do dnia 1 czerwca 2008 r. minister właściwy do spraw pracy przedstawi Sejmowi Rzeczypospolitej
Polskiej sprawozdanie z realizacji ustawy, z uwzględnieniem skutków finansowych za rok budżetowy 2007.”;
2) art. 19 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 237,
poz. 1654), który stanowi:
„Art. 19. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2009 r.”;
3) art. 26 i art. 40 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy
oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2009 r. Nr 6, poz. 33), które stanowią:
„Art. 26. Zwolnienie z opłacania składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,
o którym mowa w art. 104b ust. 1 ustawy zmienianej w art. 1 i art. 9b ust. 1 ustawy zmienianej w art. 18,
w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, dotyczy osób zatrudnionych po dniu 30 czerwca 2009 r.”
„Art. 40. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem:
1) art. 39, który wchodzi w życie z dniem wejścia w życie ustawy, z mocą od dnia 1 stycznia 2009 r.;
2) art. 1 pkt 75 i art. 18, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2009 r.;
3) art. 1 pkt 49, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2010 r.”;
4) art. 37 ustawy z dnia 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców
(Dz. U. Nr 125, poz. 1035), który stanowi:
„Art. 37. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.”;
5) art. 91, art. 99 i art. 123 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych
(Dz. U. Nr 157, poz. 1241, z 2010 r. Nr 238, poz. 1578 oraz z 2011 r. Nr 178, poz. 1061 i Nr 197, poz. 1170), które
stanowią:
„Art. 91. Państwowe fundusze celowe posiadające osobowość prawną:
1) Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, o którym mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia
1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r.
Nr 127, poz. 721 i Nr 171, poz. 1016) z dniem 1 stycznia 2015 r.,
a) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr 64, poz. 565, Nr 94, poz. 788,
Nr 164, poz. 1366, Nr 175, poz. 1462 i Nr 267, poz. 2257 oraz z 2006 r. Nr 94, poz. 651, Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 144, poz. 1043
i Nr 149, poz. 1074.
b) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2004 r. Nr 281, poz. 2777, z 2005 r. Nr 33, poz. 289, Nr 94, poz. 788,
Nr 143, poz. 1199, Nr 175, poz. 1460, Nr 177, poz. 1468, Nr 178, poz. 1480, Nr 179, poz. 1485, Nr 180, poz. 1494 i Nr 183, poz. 1538
oraz z 2006 r. Nr 17, poz. 127 i Nr 144, poz. 1043 i 1045.
Dziennik Ustaw – 3 – Poz. 272

2) Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o którym mowa w ustawie z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie
roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. Nr 158, poz. 1121, z późn. zm.c))
z dniem 1 stycznia 2012 r.
– stają się państwowymi funduszami celowymi w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 1.”
„Art. 99. 1. Aktywa trwałe i inne składniki majątkowe Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
nabyte przed dniem 1 stycznia 2012 r. stają się aktywami Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
będącego państwowym funduszem celowym i są ewidencjonowane w księgach rachunkowych tego Funduszu.
1a. Aktywa trwałe i inne składniki majątkowe Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych przejmuje
dysponent Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub marszałek województwa działający z upoważnienia
i w imieniu dysponenta tego Funduszu.
2. Dyrektor Krajowego Biura Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych przekazuje dysponentowi
Funduszu, a kierownik Biura Terenowego Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych marszałkowi województwa
dokumentację związaną ze sprawami prowadzonymi odpowiednio przez Krajowe Biuro albo Biuro Terenowe.
3. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy harmonogram oraz sposób,
tryb przekazania i dysponowania mieniem, o którym mowa w ust. 1, mając na uwadze zabezpieczenie prawidłowego
wykonywania zadań przez dysponenta Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i marszałków województw.
4. Z dniem 1 stycznia 2012 r. stronami umów zawartych przez Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
reprezentowany przez Dyrektora Krajowego Biura Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych albo
przez kierowników Biur Terenowych Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych stają się odpowiednio
minister właściwy do spraw pracy albo marszałek województwa.
5. W postępowaniach administracyjnych i sądowych, w których stroną jest Dyrektor Krajowego Biura albo kierownik
Biura, o których mowa w art. 31 ust. 3 ustawy, o której mowa w art. 70, stronami stają się z dniem wejścia
w życie ustawy dysponent Funduszu albo marszałek województwa.
6. Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy
ustawy, o której mowa w art. 70, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
7. Z dniem 31 grudnia 2011 r. wygasają akty powołania Dyrektora Krajowego Biura Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych oraz kierowników Biur Terenowych Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
8. Z dniem 1 stycznia 2012 r. pracownicy zatrudnieni dotychczas w Krajowym Biurze Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych oraz w Biurach Terenowych Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych stają
się pracownikami urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw pracy albo właściwych wojewódzkich urzędów
pracy.
9. Stosunki pracy z pracownikami, o których mowa w ust. 8, wygasają z dniem 30 czerwca 2012 r., jeżeli przed
dniem 31 maja 2012 r. nie zostaną im zaproponowane nowe warunki pracy lub płacy na dalszy okres albo w razie ich
nieprzyjęcia do dnia 15 czerwca 2012 r.
10. Pracodawca jest obowiązany powiadomić na piśmie pracownika odpowiednio o terminie wygaśnięcia stosunku
pracy albo o skutkach nieprzyjęcia nowych warunków pracy lub płacy.
11. Wcześniejsze rozwiązanie stosunku pracy przez pracodawcę może nastąpić za wypowiedzeniem.
12. W przypadku wygaśnięcia stosunków pracy, o których mowa w ust. 9, lub wypowiedzenia, o którym mowa
w ust. 11, pracownikom przysługują świadczenia przewidziane dla pracowników, z którymi stosunki pracy rozwiązuje
się z przyczyn niedotyczących pracowników.
13. Do pracowników, o których mowa w ust. 8, stosuje się odpowiednio przepisy art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca
1974 r. – Kodeks pracy.
14. Koszty związane z przejściem pracowników Krajowego Biura Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
do urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw pracy i ich zatrudnieniem oraz koszty obsługi
tego Funduszu w urzędzie są pokrywane z budżetu państwa.
c) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 237, poz. 1654, z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 125, poz. 1035
i Nr 157, poz. 1241, z 2010 r. Nr 18, poz. 100 i Nr 257, poz. 1726 oraz z 2011 r. Nr 112, poz. 654.
Dziennik Ustaw – 4 – Poz. 272

15. Koszty związane z przejściem pracowników Biur Terenowych Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
do właściwych wojewódzkich urzędów pracy i ich zatrudnieniem oraz koszty obsługi tego Funduszu
w tych urzędach są pokrywane z budżetu właściwej jednostki samorządu terytorialnego.
16. Środki Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych stanowiące równowartość kosztów, o których
mowa w ust. 14 i 15, są odprowadzane odpowiednio na rachunek budżetu państwa lub budżetu właściwej jednostki
samorządu terytorialnego.”
„Art. 123. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2010 r., z wyjątkiem:
1) art. 13 pkt 3–5, art. 95, art. 101 ust. 3 i art. 120, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia;
2) art. 10, art. 11, art. 18 pkt 1, art. 25, art. 43, art. 49 i art. 50, które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2010 r.;
3) art. 2 pkt 3, art. 3, art. 5, art. 6, art. 8, art. 13 pkt 1, 2 i 6, art. 14, art. 18 pkt 2 lit. b i pkt 3 lit. b i c, art. 20, art. 21,
art. 23, art. 28, art. 34, art. 36, art. 39 pkt 2–6, art. 40, art. 41, art. 45 pkt 1 i 6, art. 46 pkt 1 lit. a i lit. c–e oraz
pkt 2–5, art. 57 pkt 2, art. 58, art. 59 pkt 1–3, art. 60, art. 63, art. 65 pkt 3–5, art. 66 pkt 1 lit. a i pkt 2, art. 67 pkt 1,
art. 78, art. 79, art. 80 pkt 3 oraz art. 81, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2011 r.;
4) art. 16, art. 17 pkt 6, art. 39 pkt 1 i art. 70, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2012 r.;
5) (uchylony);
6) art. 33, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2015 r.”;
6) art. 2 i art. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności
pracodawcy (Dz. U. Nr 18, poz. 100), które stanowią:
„Art. 2. Do roszczeń z tytułu niewypłacalności pracodawcy, o której mowa w art. 8a ustawy zmienianej w art. 1,
powstałych od dnia 1 października 2006 r., stosuje się przepisy w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.
Art. 3. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.”;
7) art. 30 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw
(Dz. U. Nr 257, poz. 1726 oraz z 2011 r. Nr 291, poz. 1707), który stanowi:
„Art. 30. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2011 r., z wyjątkiem:
1) art. 21 i art. 22, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia;
2) art. 1 pkt 1, 6, 12–15 i 17, art. 2–5, art. 7, art. 8, art. 10–12, art. 14–17, art. 19, art. 20 oraz art. 23, które wchodzą
w życie po upływie 4 miesięcy od dnia ogłoszenia;
3) (uchylony).”;
8) odnośnika nr 2 oraz art. 221 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654),
które stanowią:
„2) Przepisy niniejszej ustawy wdrażają postanowienia dyrektywy 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy (Dz. Urz. UE L 299
z 18.11.2003; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 5, t. 4, str. 381).”
„Art. 221. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2011 r., z wyjątkiem art. 17 ust. 2 i 3, art. 25, art. 88 ust. 3,
art. 106 ust. 2 zdanie trzecie, ust. 3 pkt 13, ust. 4 pkt 11 i ust. 5, art. 148 pkt 6 oraz art. 172 pkt 10, które wchodzą
w życie z dniem 1 stycznia 2012 r.”;
9) art. 5–8 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności
pracodawcy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 197, poz. 1170), które stanowią:
„Art. 5. 1. W okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2011 r. Dyrektor Krajowego
Biura Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych może oddelegować pracownika Krajowego Biura Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Biura Terenowego Funduszu Gwarantowanych Świadczeń
Pracowniczych do wykonywania pracy w tej samej albo w innej miejscowości w urzędzie obsługującym ministra
właściwego do spraw pracy albo urzędzie obsługującym marszałka województwa, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami
tego urzędu dotyczącymi wykonywania zadań ustawowych związanych z wydatkowaniem środków Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych, a praca wykonywana w okresie oddelegowania odpowiada kwalifikacjom
zawodowym pracownika.
Dziennik Ustaw – 5 – Poz. 272

2. Z wnioskiem o oddelegowanie pracownika występuje do Dyrektora Krajowego Biura Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych odpowiednio dyrektor generalny urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw pracy
albo marszałek województwa.
3. Oddelegowanie odbywa się za pisemną zgodą pracownika na podstawie pisemnego porozumienia zawartego
między Dyrektorem Krajowego Biura Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych a odpowiednio dyrektorem
generalnym urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw pracy albo marszałkiem województwa, na okres
określony w tym porozumieniu, nie dłuższy niż do dnia 31 grudnia 2011 r.
4. W porozumieniu, o którym mowa w ust. 3, określa się w szczególności:
1) datę zawarcia porozumienia;
2) strony porozumienia;
3) imię i nazwisko pracownika, który ma być oddelegowany, jego dotychczasowe miejsce zatrudnienia i zajmowane
stanowisko;
4) daty początku i końca okresu oddelegowania;
5) stanowisko pracownika w urzędzie, do którego ma być oddelegowany, oraz departament, biuro lub wydział
w tym urzędzie;
6) zakres obowiązków pracownika w urzędzie, do którego ma być oddelegowany;
7) podmiot, który będzie udzielał pracownikowi urlopów i zwolnień od pracy.
5. W okresie oddelegowania określonym zgodnie z ust. 3 pracownik zachowuje prawo do dotychczasowego wynagrodzenia.
6. Wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 5, wypłaca odpowiednio Krajowe Biuro Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych albo Biuro Terenowe Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, w którym
pracownik był zatrudniony przed dniem oddelegowania.
Art. 6. Do postępowań dotyczących zwrotu świadczeń wypłaconych ze środków Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się
przepisy dotychczasowe.
Art. 7. Środki Funduszu Pracy przekazane do Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na podstawie
art. 31 ustawy z dnia 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców
(Dz. U. Nr 125, poz. 1035 oraz z 2010 r. Nr 219, poz. 1445), które do dnia 31 grudnia 2011 r. nie zostaną wykorzystane,
a także nie będą objęte zobowiązaniami z tytułu zawartych umów, podlegają zwrotowi na rachunek dysponenta Funduszu
Pracy, nie później jednak niż do dnia 30 kwietnia 2012 r.
Art. 8. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 2 i 3, które wchodzą w życie
z dniem 1 stycznia 2012 r.”;
10) art. 29 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U.
poz. 1342), który stanowi:
„Art. 29. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.”;
11) art. 37 i art. 38 ustawy z dnia 28 maja 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U.
poz. 675), które stanowią:
„Art. 37. Po upływie 18 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy minister właściwy do spraw pracy
przedstawi Sejmowi informację o realizacji ustawy.
Art. 38. Ustawa wchodzi w życie z dniem 17 czerwca 2013 r., z wyjątkiem art. 34 ust. 2–5, które wchodzą w życie
z dniem 1 stycznia 2014 r.”.
Marszałek Sejmu: E. Kopacz
Dziennik Ustaw – 6 – Poz. 272

Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej
Polskiej z dnia 24 stycznia 2014 r. (poz. 272)
USTAWA
z dnia 13 lipca 2006 r.
o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy1)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. Ustawa reguluje zasady, zakres i tryb ochrony roszczeń pracowniczych w razie niemożności ich zaspokojenia
z powodu niewypłacalności pracodawcy.
Rozdział 2
Niewypłacalność pracodawcy
Art. 2. 1. Przepisy ustawy stosuje się w przypadku niewypłacalności pracodawcy będącego przedsiębiorcą, o którym
mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 672, z późn.
zm.2)), położonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oddziałem banku zagranicznego w rozumieniu art. 4 ust. 1
pkt 20 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2012 r. poz. 1376, z późn. zm.3)), a także przedsiębiorcą
zagranicznym pochodzącym z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Porozumieniu Gospodarczym, który utworzył na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oddział lub przedstawicielstwo, o którym mowa w przepisach o swobodzie działalności
gospodarczej, o ile:
– w przypadku przedsiębiorców zagranicznych z państw członkowskich Unii Europejskiej, z wyłączeniem Danii – może
być wobec nich wszczęte postępowanie upadłościowe
w rozumieniu art. 2 lit. a lub lit. c rozporządzenia Rady (WE)
nr 1346/2000 z dnia 29 maja 2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego4),
– w przypadku przedsiębiorców zagranicznych z Danii i państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym
Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Porozumieniu Gospodarczym – może być wobec nich uznane główne
zagraniczne postępowanie upadłościowe, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe
i naprawcze (Dz. U. z 2012 r. poz. 1112, z późn. zm.5)) dotyczących międzynarodowego postępowania upadłościowego,
– w przypadku przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także
oddziałów banków zagranicznych – odrębne przepisy nie wyłączają możliwości ogłoszenia na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej upadłości takiego pracodawcy,
– w przypadku przedsiębiorców zagranicznych z państw członkowskich Unii Europejskiej i państw członkowskich Europejskiego
Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Porozumieniu Gospodarczym działających
na terenie Rzeczypospolitej Polskiej jako oddział instytucji kredytowej lub zakładu ubezpieczeń – może zostać
wszczęte wobec instytucji kredytowej lub zakładu ubezpieczeń postępowanie upadłościowe, postępowanie układowe lub
inne podobne postępowanie,
i jednocześnie zatrudnia, zgodnie z przepisami polskiego prawa, co najmniej jedną osobę fizyczną w związku z prowadzoną
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalnością gospodarczą lub działalnością przedstawicielstwa.
1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2002/74/WE
z dnia 23 września 2002 r. zmieniającej dyrektywę Rady nr 80/987/EWG z dnia 20 października 1980 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw
Państw Członkowskich dotyczących ochrony pracowników na wypadek niewypłacalności pracodawcy (Dz. Urz. WE L 270
z 08.10.2002, str. 10; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 5, t. 4, str. 261).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 675, 983, 1036, 1238, 1304 i 1650.
3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 1385 i 1529 oraz z 2013 r. poz. 777, 1036,
1289 i 1567.
4) Wymienione rozporządzenie zostało opublikowane w Dz. Urz. WE L 160 z 30.06.2000, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie
wydanie specjalne, rozdz. 19, t. 1, str. 191.
5) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2012 r. poz. 1529 oraz z 2013 r. poz. 355 i 613.
Dziennik Ustaw – 7 – Poz. 272

2.6) Niewypłacalność pracodawcy, o której mowa w ust. 1, nie zachodzi w odniesieniu do osób prawnych podlegających
obowiązkowi wpisu do rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz samodzielnych
publicznych zakładów opieki zdrowotnej, o którym mowa w rozdziale 3 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym
Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1203), wpisanych do rejestru przedsiębiorców z tytułu wykonywania działalności
gospodarczej, jednostek zaliczanych, na podstawie odrębnych przepisów, do sektora finansów publicznych, a także osób
fizycznych prowadzących gospodarstwo domowe zatrudniających osoby wykonujące pracę zarobkową w tym gospodarstwie.
Art. 3. 1. Niewypłacalność pracodawcy, o którym mowa w art. 2 ust. 1, zachodzi, gdy sąd upadłościowy, na podstawie
przepisów Prawa upadłościowego i naprawczego, wyda postanowienie o:
1) ogłoszeniu upadłości pracodawcy obejmującej likwidację majątku dłużnika;
2) ogłoszeniu upadłości pracodawcy z możliwością zawarcia układu;
3) zmianie postanowienia o ogłoszeniu upadłości z możliwością zawarcia układu na postanowienie o ogłoszeniu upadłości
obejmującej likwidację majątku dłużnika;
4) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości pracodawcy, jeżeli jego majątek nie wystarcza na zaspokojenie kosztów
postępowania;
5) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości w razie stwierdzenia, że majątek dłużnika jest obciążony hipoteką, zastawem,
zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub hipoteką morską w takim stopniu, że pozostały jego majątek
nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania.
2. Datą niewypłacalności jest data wydania postanowienia sądu upadłościowego o ogłoszeniu upadłości pracodawcy
w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, data postanowienia sądu upadłościowego o oddaleniu wniosku o ogłoszenie
upadłości pracodawcy w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, data uprawomocnienia się postanowienia
o zmianie sposobu prowadzenia postępowania upadłościowego, o którym mowa w ust. 1 pkt 3.
Art. 4. 1. Niewypłacalność pracodawcy, o którym mowa w art. 2 ust. 1, zachodzi również w przypadku wszczęcia
postępowania upadłościowego, postępowania układowego lub innego podobnego postępowania w państwach członkowskich
Unii Europejskiej lub w państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronach
umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym wobec instytucji kredytowych i zakładów ubezpieczeń mających siedziby
w tych państwach.
2. Niewypłacalność pracodawcy, o którym mowa w art. 2 ust. 1, zachodzi również w przypadku, gdy sąd zagraniczny
wyda orzeczenie, zgodnie z którym nie zostaje wszczęte postępowanie upadłościowe z uwagi na stwierdzenie definitywnego
zamknięcia przedsiębiorstwa albo z powodu niewystarczalności aktywów na zaspokojenie kosztów tego postępowania.
3. Datą niewypłacalności jest data wydania przez sąd zagraniczny orzeczenia w przypadku, o którym mowa w ust. 1
albo w ust. 2.
Art. 5. 1. Niewypłacalność pracodawcy, o którym mowa w art. 2 ust. 1, zachodzi również w przypadku wydania, zgodnie
z przepisami Prawa upadłościowego i naprawczego dotyczącymi międzynarodowego postępowania upadłościowego, przez
sąd upadłościowy postanowienia o uznaniu głównego zagranicznego postępowania upadłościowego wszczętego wobec
przedsiębiorcy zagranicznego z Danii lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –
stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.
2. Niewypłacalność pracodawcy, o którym mowa w art. 2 ust. 1, zachodzi także w przypadku, gdy sąd zagraniczny wyda
orzeczenie, zgodnie z którym nie zostaje wszczęte postępowanie upadłościowe z uwagi na stwierdzenie definitywnego
zamknięcia przedsiębiorstwa albo z powodu niewystarczalności aktywów na zaspokojenie kosztów tego postępowania.
3. Datą niewypłacalności jest data wydania przez sąd upadłościowy postanowienia o uznaniu zagranicznego postępowania
upadłościowego, o którym mowa w ust. 1, albo data wydania przez sąd zagraniczny orzeczenia, o którym mowa w ust. 2.
Art. 6. 1. Niewypłacalność pracodawcy, o którym mowa w art. 2 ust. 1, zachodzi również, gdy:
1)7) organ sądowy lub każdy inny właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej, z wyłączeniem Danii,
uprawniony do wszczęcia postępowania upadłościowego wyda, zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE)
nr 1346/2000, orzeczenie o wszczęciu wobec przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznego postępowania upadłościowego,
o którym mowa w art. 2 lit. a lub c tego rozporządzenia, oraz powoła zarządcę albo
6) W brzmieniu ustalonym przez art. 178 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654), która
weszła w życie z dniem 1 lipca 2011 r.
7) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych
w razie niewypłacalności pracodawcy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 197, poz. 1170), która weszła w życie z dniem 6 października
2011 r.
Dziennik Ustaw – 8 – Poz. 272

2) organ sądowy lub każdy inny właściwy organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej, z wyłączeniem Danii,
uprawniony do wszczęcia postępowania upadłościowego wyda, zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE)
nr 1346/2000, orzeczenie, zgodnie z którym nie zostaje wszczęte postępowanie upadłościowe z uwagi na stwierdzenie
definitywnego zamknięcia przedsiębiorstwa albo z powodu niewystarczalności aktywów na zaspokojenie kosztów
tego postępowania, albo
3) sąd upadłościowy wyda, zgodnie z art. 3 ust. 2 i 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000, orzeczenie o ogłoszeniu
upadłości przedsiębiorcy zagranicznego, mające skutki ograniczone do majątku dłużnika znajdującego się na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Datą niewypłacalności jest data wydania orzeczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, data wydania orzeczenia, o którym
mowa w ust. 1 pkt 2, albo data wydania przez sąd upadłościowy postanowienia o ogłoszeniu upadłości przedsiębiorcy
zagranicznego, o którym mowa w ust. 1 pkt 3.
Art. 7. W przypadkach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1, zarządca, w rozumieniu art. 2 lit. b rozporządzenia
Rady (WE) nr 1346/2000, obwieszcza w Monitorze Sądowym i Gospodarczym o wydaniu orzeczenia o wszczęciu postępowania
upadłościowego, o wydaniu orzeczenia o powołaniu zarządcy oraz dane o osobie zarządcy. Obwieszczenie zawiera
istotną treść orzeczenia o wszczęciu postępowania oraz orzeczenia o powołaniu zarządcy, informacje o osobie zarządcy
oraz informację, że właściwość sądu wynika z art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000.
Art. 8. 1. Niewypłacalność pracodawcy, o którym mowa w art. 2 ust. 1, zachodzi również, gdy w postępowaniu krajowym
w razie niezaspokojenia przez pracodawcę roszczeń pracowniczych z powodu braku środków finansowych:
1) na podstawie przepisów Prawa upadłościowego i naprawczego sąd upadłościowy wyda postanowienie o umorzeniu
postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku upadłego, jeżeli:
a) majątek pozostały po wyłączeniu z niego przedmiotów majątkowych dłużnika obciążonych hipoteką, zastawem,
zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub hipoteką morską nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania,
b) wierzyciele zobowiązani uchwałą zgromadzenia wierzycieli albo postanowieniem sędziego-komisarza nie złożyli
w wyznaczonym terminie zaliczki na koszty postępowania, a brak jest płynnych funduszów na te koszty;
2) organ założycielski podejmie decyzję o wdrożeniu postępowania likwidacyjnego wobec przedsiębiorstwa państwowego,
o ile likwidacja nie jest skutkiem przekształcenia,
łączenia lub podziału tego przedsiębiorstwa;
3) sąd orzeknie rozwiązanie spółki handlowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek
handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030);
4) minister właściwy do spraw gospodarki wyda, na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, decyzję
o zakazie wykonywania działalności gospodarczej, wykonywanej na takich samych zasadach, jak przedsiębiorcy polscy,
przez przedsiębiorcę zagranicznego w ramach utworzonego oddziału z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej;
5) minister właściwy do spraw gospodarki wyda, na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, decyzję
o zakazie wykonywania działalności przez przedsiębiorcę zagranicznego, w ramach utworzonego przedstawicielstwa
z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
6) zgodnie z przepisami art. 7–7i ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. – Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101,
poz. 1178, z późn. zm.8))9) lub przepisami o swobodzie działalności gospodarczej organ ewidencyjny wykreśli pracodawcę
będącego osobą fizyczną z Ewidencji Działalności Gospodarczej10) w wyniku zawiadomienia o zaprzestaniu
wykonywania działalności gospodarczej lub stwierdzenia trwałego zaprzestania wykonywania przez pracodawcę
działalności gospodarczej.
8) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 86, poz. 958 i Nr 114, poz. 1193, z 2001 r. Nr 49, poz. 509,
Nr 67, poz. 679, Nr 102, poz. 1115 i Nr 147, poz. 1643, z 2002 r. Nr 1, poz. 2, Nr 115, poz. 995 i Nr 130, poz. 1112, z 2003 r. Nr 86,
poz. 789, Nr 128, poz. 1176 i Nr 217, poz. 2125, z 2004 r. Nr 54, poz. 535, Nr 91, poz. 870 i Nr 173, poz. 1808, z 2006 r. Nr 144,
poz. 1043, z 2008 r. Nr 141, poz. 888, z 2009 r. Nr 18, poz. 97 oraz z 2011 r. Nr 131, poz. 764 i Nr 171, poz. 1016.
9) Ustawa utraciła moc na podstawie art. 66 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności
gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1808, z 2009 r. Nr 18, poz. 97 oraz z 2011 r. Nr 131, poz. 764).
10) Obecnie: Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, na podstawie art. 68 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r.
o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2009 r. Nr 18, poz. 97),
który wszedł w życie z dniem 1 lipca 2011 r.
Dziennik Ustaw – 9 – Poz. 272

2. Datą niewypłacalności jest data uprawomocnienia się postanowienia sądu upadłościowego o umorzeniu postępowania
upadłościowego w przypadku pracodawców, o których mowa w ust. 1 pkt 1, data wydania decyzji w przypadkach, o których
mowa w ust. 1 pkt 2, 4 i 5, data uprawomocnienia się orzeczenia sądu, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, albo data dokonania
wykreślenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 6.
Art. 8a.11) 1. Niewypłacalność pracodawcy, o którym mowa w art. 2 ust. 1, zachodzi również w razie niezaspokojenia
roszczeń pracowniczych z powodu braku środków finansowych w przypadku faktycznego zaprzestania działalności przez
pracodawcę, trwającego dłużej niż 2 miesiące.
2. Datą wystąpienia niewypłacalności pracodawcy jest dzień upływu terminu, o którym mowa w ust. 1.
Rozdział 3
Pracodawca, pracownik
Art. 9. Przedsiębiorca, o którym mowa w art. 2 ust. 1, prowadzący działalność gospodarczą wyłącznie na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą również na terytorium innych państw
członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) –
stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym w odniesieniu do działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej, oddział banku zagranicznego, oddział instytucji kredytowej lub oddział zagranicznego zakładu
ubezpieczeń, a także oddział lub przedstawicielstwo przedsiębiorcy zagranicznego, zwany dalej „pracodawcą”, jest obowiązany
opłacać składki za pracowników na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, zwany dalej „Funduszem”.
Art. 9a.12) Pracodawca, o którym mowa w art. 9, nie opłaca składek na Fundusz za pracowników powracających z urlopu
macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu macierzyńskiego, dodatkowego
urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu rodzicielskiego lub urlopu wychowawczego w okresie 36 miesięcy
począwszy od pierwszego miesiąca po powrocie z urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego,
dodatkowego urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu rodzicielskiego
lub urlopu wychowawczego.
Art. 9b.13) 1. Pracodawca, o którym mowa w art. 9, nie opłaca składek na Fundusz14) przez okres 12 miesięcy, począwszy
od pierwszego miesiąca po zawarciu umowy o pracę, za osoby zatrudnione, które ukończyły 50. rok życia i w okresie
30 dni przed zatrudnieniem pozostawały w ewidencji bezrobotnych powiatowego urzędu pracy.
2. Pracodawca, o którym mowa w art. 9, nie opłaca składek na Fundusz14) za pracowników, którzy osiągnęli wiek
wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn.
Art. 10. Pracownikiem, o którym mowa w art. 9, jest osoba fizyczna, która, zgodnie z przepisami polskiego prawa, pozostaje
z pracodawcą w stosunku pracy lub jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę nakładczą albo wykonuje pracę na
podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której, zgodnie z ustawą
z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo wykonuje
pracę zarobkową na podstawie innej niż stosunek pracy na rzecz pracodawcy będącego rolniczą spółdzielnią produkcyjną,
spółdzielnią kółek rolniczych lub inną spółdzielnią zajmującą się produkcją rolną – jeżeli z tego tytułu podlega obowiązkowi
ubezpieczeń emerytalnego i rentowych, z wyjątkiem małżonka pracodawcy, a także jego dzieci własnych, dzieci
drugiego małżonka i dzieci przysposobionych, rodziców, macochy i ojczyma oraz osób przysposabiających, a także rodzeństwa,
wnuków, dziadków, zięciów i synowych, bratowych, szwagierek i szwagrów oraz osób wykonujących pracę zarobkową
w gospodarstwie domowym.
11) Dodany przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 2010 r. o zmianie ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności
pracodawcy (Dz. U. Nr 18, poz. 100), która weszła w życie z dniem 19 lutego 2010 r.
12) Dodany przez art. 10 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U.
Nr 237, poz. 1654), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2009 r.; w brzmieniu ustalonym przez art. 20 ustawy z dnia 28 maja
2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 675), która weszła w życie z dniem 17 czerwca
2013 r.
13) Dodany przez art. 18 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz
o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2009 r. Nr 6, poz. 33), który wszedł w życie z dniem 1 lipca 2009 r.
14) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 7.
Dziennik Ustaw – 10 – Poz. 272

Rozdział 4
Zakres oraz tryb zaspokajania roszczeń pracowniczych z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych15)
Art. 11. W razie niewypłacalności pracodawcy są zaspokajane roszczenia pracowników, o których mowa w art. 10,
a także byłych pracowników oraz uprawnionych do renty rodzinnej członków rodziny zmarłego pracownika lub zmarłego
byłego pracownika.
Art. 12. 1. W razie niewypłacalności pracodawcy niezaspokojone roszczenia pracownicze, zwane dalej „roszczeniami”,
podlegają zaspokojeniu ze środków Funduszu.
2. Zaspokojeniu ze środków Funduszu podlegają należności główne z tytułu:
1) wynagrodzenia za pracę;
2) przysługujących pracownikowi na podstawie powszechnie obowiązujących przepisów prawa pracy:
a) wynagrodzenia za czas niezawinionego przez pracownika przestoju, za czas niewykonywania pracy (zwolnienia
od pracy) i za czas innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
b) wynagrodzenia za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby, o którym mowa w art. 92 ustawy
z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.16)),
c) wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego,
d) odprawy pieniężnej przysługującej na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami
stosunków pracy z przyczyn niedotyczących
pracowników,
e) ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, o którym mowa w art. 171 § 1 Kodeksu pracy, należny za rok
kalendarzowy, w którym ustał stosunek pracy,
f) odszkodowania, o którym mowa w art. 361 § 1 Kodeksu pracy,
g) dodatku wyrównawczego, o którym mowa w art. 230 i 231 Kodeksu pracy;
3) składek na ubezpieczenia społeczne należnych od pracodawców na podstawie przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych.
3. Roszczenia z tytułów wymienionych w ust. 2 pkt 1, pkt 2 lit. a–c i lit. g oraz pkt 3 podlegają zaspokojeniu za okres nie
dłuższy niż 3 miesiące poprzedzające datę wystąpienia niewypłacalności pracodawcy albo za okres nie dłuższy niż 3 miesiące
poprzedzające ustanie stosunku pracy, jeżeli ustanie stosunku pracy przypada w czasie nie dłuższym niż 9 miesięcy poprzedzających
datę wystąpienia niewypłacalności pracodawcy.
4. Roszczenie z tytułu wymienionego w ust. 2 pkt 2 lit. e podlega zaspokojeniu, jeżeli ustanie stosunku pracy nastąpiło
w okresie nie dłuższym niż 9 miesięcy poprzedzających datę wystąpienia niewypłacalności pracodawcy.
5. Roszczenia z tytułów wymienionych w ust. 2 pkt 2 lit. d i lit. f podlegają zaspokojeniu, jeżeli ustanie stosunku pracy
nastąpiło w okresie nie dłuższym niż 9 miesięcy poprzedzających datę wystąpienia niewypłacalności pracodawcy lub
w okresie nie dłuższym niż 4 miesiące następujące po tej dacie.
15) Tytuł rozdziału w brzmieniu ustalonym przez art. 70 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. – Przepisy wprowadzające ustawę
o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1241 oraz z 2011 r. Nr 178, poz. 1061 i Nr 197, poz. 1170), który wszedł w życie
z dniem 1 stycznia 2012 r.
16) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 717, z 1999 r.
Nr 99, poz. 1152, z 2000 r. Nr 19, poz. 239, Nr 43, poz. 489, Nr 107, poz. 1127 i Nr 120, poz. 1268, z 2001 r. Nr 11, poz. 84,
Nr 28, poz. 301, Nr 52, poz. 538, Nr 99, poz. 1075, Nr 111, poz. 1194, Nr 123, poz. 1354, Nr 128, poz. 1405 i Nr 154, poz. 1805,
z 2002 r. Nr 74, poz. 676, Nr 135, poz. 1146, Nr 196, poz. 1660, Nr 199, poz. 1673 i Nr 200, poz. 1679, z 2003 r. Nr 166, poz. 1608
i Nr 213, poz. 2081, z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 99, poz. 1001, Nr 120, poz. 1252 i Nr 240, poz. 2407, z 2005 r. Nr 10,
poz. 71, Nr 68, poz. 610, Nr 86, poz. 732 i Nr 167, poz. 1398, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 133, poz. 935, Nr 217, poz. 1587
i Nr 221, poz. 1615, z 2007 r. Nr 64, poz. 426, Nr 89, poz. 589, Nr 176, poz. 1239, Nr 181, poz. 1288 i Nr 225, poz. 1672, z 2008 r.
Nr 93, poz. 586, Nr 116, poz. 740, Nr 223, poz. 1460 i Nr 237, poz. 1654, z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 56, poz. 458, Nr 58, poz. 485,
Nr 98, poz. 817, Nr 99, poz. 825, Nr 115, poz. 958, Nr 157, poz. 1241 i Nr 219, poz. 1704, z 2010 r. Nr 105, poz. 655, Nr 135,
poz. 912, Nr 182, poz. 1228, Nr 224, poz. 1459, Nr 249, poz. 1655 i Nr 254, poz. 1700, z 2011 r. Nr 36, poz. 181, Nr 63, poz. 322,
Nr 80, poz. 432, Nr 144, poz. 855, Nr 149, poz. 887 i Nr 232, poz. 1378, z 2012 r. poz. 908 i 1110, z 2013 r. poz. 2, 675,
896 i 1028 oraz z 2014 r. poz. 208.
Dziennik Ustaw – 11 – Poz. 272

6. Roszczenia z tytułów wymienionych w ust. 2 podlegają zaspokojeniu także w przypadku, gdy uprawnienie do nich
powstanie w dniu stanowiącym datę wystąpienia niewypłacalności pracodawcy lub w dniu ustania stosunku pracy.
Art. 12a.17) 1. W przypadku, o którym mowa w art. 8a ust. 1, marszałek województwa18) wypłaca, na wniosek pracownika,
zaliczkę na poczet niezaspokojonych przez pracodawcę roszczeń pracowniczych, w kwocie niezaspokojonych roszczeń,
o których mowa w art. 12 ust. 2, nie wyższej jednak niż wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalonego
na podstawie odrębnych przepisów, obowiązującego w dniu wypłaty zaliczki.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się marszałkowi województwa18), o którym mowa w art. 15 ust. 3.
We wniosku pracownik jest obowiązany złożyć oświadczenie o pozostawaniu w stosunku pracy z danym pracodawcą,
rodzaju niezaspokojonych roszczeń pracowniczych i ich wysokości oraz uprawdopodobnić fakt wystąpienia niewypłacalności
pracodawcy lub dowieść faktu złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości. Przepis art. 16 stosuje się odpowiednio.
3. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 2, pracownik składa pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych
zeznań, o czym należy składającego pouczyć przed złożeniem oświadczenia.
4. W przypadku zgłoszenia przez pracownika wniosku o wypłatę świadczeń z tytułu faktycznego zaprzestania działalności
przez pracodawcę marszałek województwa18) ma prawo do uzyskania niezbędnych informacji, w szczególności w zakresie:
składania deklaracji i opłacenia należnych podatków w urzędzie skarbowym, wyrejestrowania pracowników lub
płatnika z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, ustaleń dokonanych przez Państwową Inspekcję Pracy w ramach przeprowadzonych
u pracodawcy kontroli i inspekcji, ustaleń dokonanych przez komornika w trakcie prowadzonych przeciwko pracodawcy
postępowań egzekucyjnych.
5. Marszałek województwa18) ma prawo żądania od pracodawcy dokumentów potwierdzających faktyczne zaprzestanie
działalności, w tym także wglądu do dokumentacji w miejscu działalności pracodawcy.
6. Wypłata pozostałych niezaspokojonych roszczeń pracowniczych, jak również roszczeń byłych pracowników lub
uprawnionych do renty rodzinnej członków rodziny zmarłego pracownika lub zmarłego byłego pracownika może nastąpić
w oparciu o wniosek złożony w trybie i na zasadach określonych w art. 16.
Art. 13.19) W przypadku ponownego zaistnienia niewypłacalności, o której mowa w art. 3–8a, w odniesieniu do danego
pracodawcy przepisy dotyczące zaspokajania roszczeń ze środków Funduszu nie mogą mieć powtórnie zastosowania do
tych samych pracowników w zakresie tych samych roszczeń, przy czym roszczenia z tytułów wymienionych w art. 12 ust. 2
pkt 1, pkt 2 lit. a–c i lit. g oraz pkt 3 podlegają zaspokojeniu łącznie za okres nie dłuższy niż 3 miesiące.
Art. 14. 1. W przypadku wypłaty świadczeń ze środków Funduszu z tytułu roszczeń określonych w art. 12 ust. 2 pkt 1
i pkt 2 lit. a–c i lit. g łączna kwota świadczeń za okres jednego miesiąca nie może przekraczać przeciętnego miesięcznego
wynagrodzenia z poprzedniego kwartału, od dnia jego ogłoszenia przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, ogłaszanego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
2. W przypadku wypłaty świadczenia z tytułu roszczenia określonego w art. 12 ust. 2 pkt 2 lit. e świadczenie nie może
przekraczać kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1.
3. W przypadku wypłaty świadczenia z tytułu roszczenia określonego w art. 12 ust. 2 pkt 2 lit. d lub lit. f świadczenie
nie może przekraczać kwoty przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w ust. 1, lub jego wielokrotności,
w przypadku gdy roszczenie stanowi wielokrotność wynagrodzenia stanowiącego podstawę do jego ustalenia.
4. W przypadku gdy sędzia-komisarz wyda, zgodnie z przepisami Prawa upadłościowego i naprawczego, postanowienie,
że określona część wynagrodzenia za pracę pracownika wykonującego zadania w zakresie zarządu przedsiębiorstwem
lub wynagrodzenie osoby świadczącej usługi związane z zarządem przedsiębiorstwem upadłego, określone w umowie
o pracę lub umowie o świadczenie usług zawartej przed ogłoszeniem upadłości, lub określona część świadczeń przysługujących
w związku z rozwiązaniem stosunku pracy albo umowy o usługi związane z zarządem przedsiębiorstwem jest bezskuteczna
w stosunku do masy upadłości, a wysokości części w stosunku do niej skutecznych są niższe niż przeciętne miesięczne
wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 2 – wysokość wypłacanych świadczeń nie może odpowiednio przekraczać
wysokości roszczenia skutecznego do masy upadłości.
17) Dodany przez art. 1 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 11.
18) Ze zmianą wprowadzoną przez art. 70 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 15.
19) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 11.
Dziennik Ustaw – 12 – Poz. 272

Art. 14a.20) 1. W okresie od dnia złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości pracodawcy spełniającego wymogi wskazane
w art. 22–25 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe i naprawcze do dnia wydania przez sąd postanowienia
w sprawie ogłoszenia upadłości, pracodawca może złożyć do marszałka województwa18) wniosek o wypłatę zaliczek przeznaczonych
na zaspokojenie niezaspokojonych świadczeń pracowniczych, o których mowa w art. 12 ust. 2, w kwocie niezaspokojonych
świadczeń należnych uprawnionemu pracownikowi, nie wyższej jednak niż wysokość minimalnego wynagrodzenia
za pracę, ustalonego na podstawie odrębnych przepisów, obowiązującego w dniu wypłaty zaliczki.
2.21) Wniosek obejmuje zbiorczy wykaz niezaspokojonych roszczeń pracowniczych, do którego stosuje się odpowiednio
art. 15 ust. 1, oraz kopię wniosku o ogłoszenie upadłości złożonego w sądzie wraz z dołączonymi do niego dokumentami.
3. Zaliczki, o których mowa w ust. 1, są wypłacane bezpośrednio pracownikowi.
Art. 15. 1.22) W okresie jednego miesiąca od daty niewypłacalności pracodawcy pracodawca, syndyk, likwidator lub
inna osoba sprawująca zarząd majątkiem pracodawcy sporządza i składa marszałkowi województwa18) zbiorczy wykaz niezaspokojonych
roszczeń, zwany dalej „zbiorczym wykazem”, określając osoby uprawnione, o których mowa w art. 10, oraz
tytuły i wysokość roszczeń wnioskowanych do zaspokojenia ze środków Funduszu. Zbiorczy wykaz obejmuje roszczenia
z okresów poprzedzających datę niewypłacalności pracodawcy.
2.22) Jeżeli zaspokojeniu podlegają roszczenia z okresów następujących po dacie niewypłacalności pracodawcy, podmiot
określony w ust. 1 sporządza i składa marszałkowi województwa18) niezwłocznie po ustaniu stosunku pracy osób uprawnionych
wykazy uzupełniające; wykazy obejmują wskazanie tych osób oraz tytuły i wysokość roszczeń.
3.23) Zbiorczy wykaz i wykazy uzupełniające składa się marszałkowi województwa właściwemu ze względu na siedzibę
pracodawcy.
4. Marszałek województwa18), o którym mowa w ust. 3, po stwierdzeniu zgodności zbiorczego wykazu lub wykazu
uzupełniającego z przepisami ustawy przekazuje niezwłocznie odpowiednie środki finansowe Funduszu podmiotowi określonemu
w ust. 1, który wypłaca uprawnionym osobom świadczenia przewidziane w ustawie.
Art. 16. 1. Wypłata świadczeń może nastąpić także na podstawie wniosku pracownika, byłego pracownika lub uprawnionych
do renty rodzinnej członków rodziny zmarłego pracownika lub zmarłego byłego pracownika.
2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, składa się marszałkowi województwa18), o którym mowa w art. 15 ust. 3, nie
wcześniej niż po upływie dwóch tygodni od terminów przewidzianych do złożenia wykazu lub wykazu uzupełniającego,
o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2.
3. Marszałek województwa18), o którym mowa w art. 15 ust. 3, dokonuje wypłaty niezwłocznie po stwierdzeniu, że
wniosek obejmuje roszczenia podlegające zaspokojeniu ze środków Funduszu oraz niezwłocznie powiadamia o tym pracodawcę,
syndyka, likwidatora lub inną osobę sprawującą zarząd majątkiem pracodawcy.
Art. 17. 1. Przepisu art. 15 ust. 1 nie stosuje się w razie niewypłacalności pracodawcy, która zachodzi w przypadku:
1) wydania przez sąd upadłościowy postanowienia o uznaniu głównego zagranicznego postępowania upadłościowego
wszczętego wobec przedsiębiorcy zagranicznego z Danii lub z państw członkowskich Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
2)24) wydania, zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000, przez organ sądowy lub każdy inny właściwy
organ państwa członkowskiego Unii Europejskiej, z wyłączeniem Danii, uprawniony do wszczęcia postępowania
upadłościowego przedsiębiorcy zagranicznego z tych państw, orzeczenia o wszczęciu wobec przedsiębiorcy lub
przedsiębiorcy zagranicznego postępowania upadłościowego, o którym mowa w art. 2 lit. a lub c tego rozporządzenia,
oraz powołaniu zarządcy;
3) wydania przez sąd zagraniczny orzeczenia o wszczęciu postępowania upadłościowego, postępowania układowego lub
innego podobnego postępowania, w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w państwach członkowskich
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
wobec instytucji kredytowych i zakładów ubezpieczeń mających siedziby w tych państwach;
20) Dodany przez art. 30 pkt 1 ustawy z dnia 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców
(Dz. U. Nr 125, poz. 1035), która weszła w życie z dniem 22 sierpnia 2009 r.
21) W brzmieniu ustalonym przez art. 13 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce
(Dz. U. poz. 1342), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.
22) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 7.
23) W brzmieniu ustalonym przez art. 70 pkt 3 ustawy, o której mowa w odnośniku 15.
24) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 7.
Dziennik Ustaw – 13 – Poz. 272

4) wydania w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia
o Wolnym Handlu (EFTA) – stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, przez organ sądowy lub każdy
inny właściwy organ lub sąd zagraniczny orzeczenia, zgodnie z którym nie zostaje wszczęte postępowanie upadłościowe
z uwagi na stwierdzenie definitywnego zamknięcia przedsiębiorstwa albo z powodu niewystarczalności aktywów
na zaspokojenie kosztów tego postępowania w odniesieniu do przedsiębiorcy zagranicznego, instytucji kredytowej lub
zagranicznego zakładu ubezpieczeń.
2. W przypadkach określonych w ust. 1 wypłata świadczeń może nastąpić wyłącznie na podstawie wniosku pracownika,
byłego pracownika lub uprawnionych do renty rodzinnej członków rodziny zmarłego pracownika lub zmarłego byłego pracownika,
złożonego marszałkowi województwa18), o którym mowa w art. 15 ust. 3.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 4, osoba upoważniona w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności
gospodarczej do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego w oddziale albo w przedstawicielstwie lub odpowiednio
osoba reprezentująca instytucję kredytową albo zagraniczny zakład ubezpieczeń, w razie niezaspokojenia przez pracodawcę
roszczeń pracowniczych z powodu braku środków finansowych:
1) przekazuje marszałkowi województwa18), o którym mowa w art. 15 ust. 3:
a) odpis orzeczenia wydanego przez organ sądowy lub każdy inny właściwy organ uprawniony do wszczęcia postępowania
upadłościowego,
b) uwierzytelnione tłumaczenie orzeczenia na język polski,
c) informację sporządzoną w języku polskim o istotnej treści wydanego orzeczenia, dacie jego wydania oraz oddziale
lub przedstawicielstwie, w tym dane dotyczące wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego lub do rejestru
przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, o którym mowa w przepisach o swobodzie działalności
gospodarczej;
2) informuje osoby wymienione w ust. 2 o przekazaniu dokumentów, o których mowa w pkt 1.
4. W przypadkach określonych w ust. 1 marszałek województwa18), o którym mowa w art. 15 ust. 3, dokonuje wypłaty
świadczeń niezwłocznie po stwierdzeniu:
1) w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 – wydania, zgodnie z przepisami Prawa upadłościowego i naprawczego
dotyczącymi międzynarodowego
postępowania upadłościowego, przez sąd upadłościowy postanowienia o uznaniu
głównego zagranicznego
postępowania upadłościowego wszczętego wobec przedsiębiorcy zagranicznego z Danii lub
państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim
Obszarze
Gospodarczym albo
2) w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 – ukazania się w Monitorze Sądowym i Gospodarczym obwieszczenia,
o którym mowa w art. 7, albo
3) w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 3 – opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej orzeczenia
sądu zagranicznego o wszczęciu postępowania upadłościowego, postępowania układowego lub innego podobnego
postępowania wobec instytucji kredytowych lub zagranicznych zakładów ubezpieczeń, albo
4) w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 4 – uzyskania dokumentów, o których mowa w ust. 3, od osoby upoważnionej
w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego
w oddziale albo w przedstawicielstwie lub od osoby reprezentującej instytucję kredytową lub zagraniczny zakład
ubezpieczeń oraz
5) że wniosek złożyła osoba, o której mowa w ust. 2, uprawniona do świadczeń z powodu niewypłacalności pracodawcy
określonej w ust. 1 i
6) że wniosek dotyczy niezaspokojonych roszczeń podlegających zaspokojeniu ze środków Funduszu.
Art. 18. W postępowaniu, o którym mowa w art. 15–17, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 14 czerwca
1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 oraz z 2014 r. poz. 183), z wyjątkiem przepisów
dotyczących wydawania decyzji i postanowień.
Dziennik Ustaw – 14 – Poz. 272

Art. 19.25) 1. W razie wypłaty świadczeń w przypadkach określonych w art. 17 ust. 4 o zakresie ochrony roszczeń pracowniczych
oraz o kwocie wypłaconych świadczeń:
1) marszałek województwa właściwy ze względu na siedzibę pracodawcy powiadamia dysponenta Funduszu;
2) dysponent Funduszu powiadamia odpowiednią instytucję gwarancyjną.
2. W razie wypłaty świadczeń w przypadku ogłoszenia przez sąd upadłościowy upadłości pracodawcy lub wydania
przez sąd upadłościowy orzeczenia o oddaleniu z przyczyn, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 4 i 5, wniosku o ogłoszenie
upadłości pracodawcy, prowadzącego działalność również na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej
lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym, dysponent Funduszu udziela informacji instytucjom gwarancyjnym państw, w których upadły pracodawca
prowadzi działalność.
3. Dysponent Funduszu porozumiewa się i współpracuje z właściwymi instytucjami państw członkowskich Unii Europejskiej
oraz państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim
Obszarze Gospodarczym również w innych sprawach dotyczących zaspokajania roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności
pracodawcy.
Art. 20. 1. O odmowie wypłaty świadczenia w całości lub w części, zgłoszonego w trybie określonym w art. 15–19,
marszałek województwa18) zawiadamia niezwłocznie na piśmie zainteresowaną osobę, podając uzasadnienie tej odmowy.
2. Spory powstałe w związku z odmową wypłaty świadczenia ze środków Funduszu rozstrzyga sąd właściwy w sprawach
z zakresu prawa pracy.
Art. 21. 1. Środki finansowe Funduszu przekazane na wypłatę świadczeń mogą podlegać egzekucji prowadzonej jedynie
na rzecz osób, dla których zostały przekazane.
2. Ze świadczeń wypłacanych z Funduszu mogą być potrącane zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, składki
na ubezpieczenia społeczne finansowane ze środków ubezpieczonego, składki na ubezpieczenie zdrowotne, a także należności
alimentacyjne na zasadach przewidzianych w Kodeksie pracy do potrącenia tych należności z wynagrodzenia
za pracę.
Art. 21a.26) Ze środków Funduszu mogą być wypłacane także inne świadczenia na zasadach określonych w odrębnych
ustawach, o ile Fundusz otrzyma dodatkowe środki finansowe przewidziane na ich wypłatę.
Art. 22. Minister właściwy do spraw pracy w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych
określi, w drodze rozporządzenia, wzory zbiorczego wykazu i wykazów uzupełniających, o których mowa w art. 15 ust. 1
i 2, i wzór wniosku, o którym mowa w art. 16 ust. 1 i art. 17 ust. 2, oraz tryb ich składania, a także przekazywania środków
finansowych Funduszu i dokonywania wypłat świadczeń z Funduszu, mając na uwadze czytelność i kompletność tych wzorów
oraz uwzględniając dane osób uprawnionych niezbędne do przekazywania środków i wypłat ze środków finansowych
Funduszu.
Art. 22a.27) Minister właściwy do spraw pracy w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych
określi, w drodze rozporządzenia, wzory wniosków, o których mowa w art. 12a ust. 1 i art. 14a ust. 1, oraz tryb ich składania,
a także tryb przekazywania środków finansowych Funduszu, mając na uwadze czytelność i kompletność tych wzorów oraz
uwzględniając dane osób uprawnionych niezbędne do przekazywania środków i wypłat ze środków finansowych Funduszu.
Rozdział 5
Zakres oraz tryb zwrotu środków do Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych28)
Art. 23.29) 1. Przekazanie środków finansowych Funduszu na wypłatę świadczeń, a także wypłata świadczeń ze środków
Funduszu powoduje z mocy prawa przejście na marszałka województwa, działającego w imieniu dysponenta Funduszu,
roszczenia wobec pracodawcy, likwidatora lub innej osoby zarządzającej majątkiem pracodawcy lub roszczenia do
masy upadłości o zwrot wypłaconych świadczeń.
25) W brzmieniu ustalonym przez art. 70 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 15.
26) Dodany przez art. 30 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 20.
27) Dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 11; w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 5 ustawy, o której mowa
w odnośniku 7.
28) Tytuł rozdziału w brzmieniu ustalonym przez art. 70 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 15.
29) W brzmieniu ustalonym przez art. 70 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 15.
Dziennik Ustaw – 15 – Poz. 272

2. Przy dochodzeniu zwrotu wypłaconych świadczeń roszczenia na rzecz Funduszu korzystają z takiej samej ochrony
prawnej, jaką odrębne przepisy przewidują dla należności za pracę.
3. Dysponent Funduszu może określić warunki zwrotu należności, w szczególności rozłożyć na raty, odroczyć termin
spłaty należności lub odstąpić w całości lub w części od dochodzenia zwrotu należności, lub umorzyć w całości lub w części
należności, gdy dochodzi zwrotu należności lub prowadzi postępowanie egzekucyjne w stosunku do osób fizycznych nieprowadzących
działalności gospodarczej albo przedsiębiorców, którzy trwale zaprzestali prowadzenia działalności gospodarczej
z uwagi na pozostawanie w stanie likwidacji lub upadłości, jeżeli podjęcie takiej decyzji przez dysponenta Funduszu:
1) prowadzi do odzyskania zwrotu wyższej kwoty, niż gdyby takiej decyzji nie podjęto, lub
2) dochodzenie zwrotu jest związane z poniesieniem kosztów znacznie przewyższających wysokość dochodzonej kwoty,
lub
3) w przypadku osób fizycznych – gdy osoba ta wykaże, że ze względu na stan majątkowy i sytuację rodzinną, w tym
uzyskiwanie dochodu uniemożliwiającego spłacenie należności do Funduszu, nie jest w stanie spłacić należności jednorazowo
lub w całości, ponieważ spowodowałoby to zbyt dotkliwe skutki dla niej i jej rodziny, w szczególności
pozbawiłoby tę osobę i jej rodzinę możliwości zaspokojenia niezbędnych potrzeb życiowych.
4. Dysponent Funduszu może określić warunki zwrotu należności, w szczególności rozłożyć na raty, odroczyć termin
spłaty należności, gdy dochodzi zwrotu należności lub prowadzi postępowanie egzekucyjne w stosunku do przedsiębiorców,
w taki sposób aby nie stanowiło to pomocy publicznej w rozumieniu przepisów o pomocy publicznej.
5. Dysponent Funduszu może określić warunki zwrotu należności, w szczególności rozłożyć na raty, odroczyć termin
spłaty należności lub odstąpić w całości lub w części od dochodzenia zwrotu należności, lub umorzyć w całości lub w części
należności, gdy dochodzi zwrotu należności lub prowadzi postępowanie egzekucyjne w stosunku do przedsiębiorców, którzy:
1) nie znajdują się w trudnej sytuacji ekonomicznej w rozumieniu pkt 9–11 komunikatu Komisji – Wytyczne wspólnotowe
dotyczące pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw (Dz. Urz. UE C 244
z 01.10.2004, str. 2, z późn. zm.), zgodnie z zasadami udzielania pomocy de minimis określonymi w rozporządzeniu
Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis
(Dz. Urz. UE L 379 z 28.12.2006, str. 5), lub
2) znajdują się w trudnej sytuacji ekonomicznej w rozumieniu pkt 9–11 komunikatu Komisji – Wytyczne wspólnotowe
dotyczące pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji
zagrożonych przedsiębiorstw, zgodnie z przepisami
dotyczącymi pomocy publicznej na restrukturyzację.
6. Dysponent Funduszu może umorzyć należność w całości lub w części w przypadkach całkowitej jej nieściągalności, gdy:
1) zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że w postępowaniu egzekucyjnym nie uzyska się kwoty wyższej od kosztów
dochodzenia i egzekucji należności, lub
2) osoba fizyczna zmarła, nie pozostawiając żadnego majątku, lub pozostawiła ruchomości niepodlegające egzekucji na
podstawie odrębnych przepisów i jednocześnie nie ma spadkobierców innych niż Skarb Państwa lub jednostka samorządu
terytorialnego, lub
3) osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność
prawną, została wykreślona z właściwego rejestru, przy jednoczesnym braku majątku, z którego można by egzekwować
należność, a odpowiedzialność nie przechodzi z mocy prawa na osoby trzecie, lub
4) sąd upadłościowy wydał postanowienie, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 4 lub 5 lub art. 8 ust. 1 pkt 1 lit. a.
7. Całkowita nieściągalność zachodzi również w przypadku, gdy osoba prawna lub jednostka organizacyjna, o których
mowa w ust. 6 pkt 3, pomimo niewykreślenia z właściwego rejestru faktycznie nie istnieje.
8. Dysponent Funduszu może umorzyć należność w całości lub w części, gdy postępowanie egzekucyjne w stosunku do
osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej albo przedsiębiorców, którzy trwale zaprzestali prowadzenia
działalności gospodarczej, zostało umorzone w całości z urzędu.
9. W razie wystąpienia przesłanek, o których mowa w ust. 3–8, marszałek województwa właściwy ze względu na siedzibę
pracodawcy wnioskuje do dysponenta Funduszu o określenie warunków zwrotu należności, w szczególności rozłożenie
na raty, odroczenie terminu spłaty należności lub odstąpienie w całości lub w części od dochodzenia zwrotu należności
lub umorzenie w całości lub w części należności.
Dziennik Ustaw – 16 – Poz. 272

10. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania do wypłaty świadczeń w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1.
11. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres informacji zawartych
we wniosku, o którym mowa w ust. 9 oraz w art. 23a ust. 3, mając na uwadze konieczność zapewnienia prawidłowości
i szybkości postępowania.
Art. 23a.30) 1. Dysponent Funduszu może zawrzeć z dłużnikiem, który zawarł układ z wierzycielami w postępowaniu
upadłościowym, porozumienie w przedmiocie określenia warunków zwrotu należności, w szczególności rozłożyć na raty,
odroczyć termin spłaty należności, jeżeli prowadzi to do zwrotu należności w całości.
2. Jeżeli warunki zwrotu, o których mowa w ust. 1, stanowią pomoc publiczną, porozumienie może zostać zawarte
wyłącznie zgodnie z przepisami dotyczącymi pomocy publicznej na restrukturyzację w rozumieniu komunikatu Komisji
– Wytyczne wspólnotowe dotyczące pomocy państwa w celu ratowania i restrukturyzacji zagrożonych przedsiębiorstw.
3. W razie wystąpienia przesłanek, o których mowa w ust. 1, marszałek województwa właściwy ze względu na siedzibę
pracodawcy wnioskuje do dysponenta Funduszu o określenie warunków zwrotu należności.
Rozdział 6
Finansowanie Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
Art. 24.31) 1. Fundusz jest państwowym funduszem celowym.
2. Dysponentem Funduszu jest minister właściwy do spraw pracy.
3. Dysponent Funduszu:
1) może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, z zastrzeżeniem art. 26, pozywać i być pozywany;
2) prowadzi sprawy i występuje w obrocie prawnym pod nazwą Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
z siedzibą w Warszawie. Adresem dysponenta Funduszu jest adres jego siedziby.
4. Prawo reprezentacji Funduszu przysługuje dysponentowi Funduszu oraz działającym w jego imieniu, w oparciu
i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa pełnomocnikom dysponenta tego Funduszu.
5. Mienie Funduszu zaewidencjonowane w księgach, dysponent Funduszu może wydzierżawić lub wynająć osobom
fizycznym lub prawnym, na zasadach określonych w przepisach Kodeksu cywilnego.
6. Mienie Funduszu, dysponent Funduszu może przekazać w zarząd polegający na gospodarowaniu wydzieloną częścią
tego mienia w imieniu dysponenta Funduszu, na podstawie umowy na czas oznaczony nieodpłatnie lub za wynagrodzeniem
lub w użytkowanie na czas oznaczony nieodpłatnie lub za wynagrodzeniem na rzecz Funduszu.
7. Przekazanie nieruchomości w nieodpłatne użytkowanie możliwe jest, pod warunkiem że całość użytkowanej nieruchomości
przeznaczona jest wyłącznie na cele związane z realizacją zadań Funduszu.
Art. 25. 1. Dochodami Funduszu są:
1) składki płacone przez pracodawców;
2)32) odsetki od wolnych środków przekazanych w zarządzanie zgodnie z przepisami o finansach publicznych;
3) zapisy i darowizny;
4) dobrowolne wpłaty pracodawców;
5) odsetki od zwrotu sum wypłaconych tytułem świadczeń, zwróconych po terminie;
30) Dodany przez art. 1 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 7; w brzmieniu ustalonym przez art. 70 pkt 6 ustawy, o której mowa
w odnośniku 15.
31) W brzmieniu ustalonym przez art. 70 pkt 7 ustawy, o której mowa w odnośniku 15.
32) W brzmieniu ustalonym przez art. 14 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), który wszedł w życie z dniem 1 maja 2011 r.
Dziennik Ustaw – 17 – Poz. 272

6) dodatnia różnica wartości ze sprzedaży nieruchomości i praw z nią związanych i jej równowartości, o której mowa
w ust. 2;
7) dotacja budżetowa;
8) dochody z tytułu zbycia akcji i udziałów objętych przez Fundusz przed dniem 1 stycznia 2002 r.;
9)33) środki pochodzące z funduszy celowych;
10)34) inne dochody.
2. Przychodami Funduszu są:
1)35) zwroty sum wypłaconych z tytułu świadczeń pracowniczych oraz równowartość w nieruchomościach i związanych
z nimi prawach przejętych przez dysponenta Funduszu za niespłacone w terminie wierzytelności z tytułu wypłaconych
świadczeń oraz ustanowionych zabezpieczeń;
2)35) należności z tytułu najmu i dzierżawy mienia;
3) inne przychody określone w odrębnych przepisach.
3.36) Wymienione w ust. 1 i 2 dochody i przychody są przekazywane na rachunek bankowy Funduszu.
Art. 26. Dysponent Funduszu może, za zgodą ministra właściwego do spraw finansów publicznych, zaciągać kredyty
i pożyczki na zaspokajanie roszczeń, o których mowa w art. 12.
Art. 26a.37) Dysponent Funduszu może podejmować działania związane z realizacją ustawowych zadań z wykorzystaniem
środków zagranicznych.
Art. 27. 1.38) Środki Funduszu przeznacza się na finansowanie świadczeń, o których mowa w art. 14, z tytułu roszczeń,
o których mowa w art. 12, oraz na pokrycie kosztów dochodzenia zwrotu i egzekucji należności Funduszu, a także kosztów,
o których mowa w art. 31 ust. 3.
1a.39) Środki Funduszu przeznacza się również na finansowanie zadań wynikających z innych ustaw. Dysponent Funduszu
może dokonywać przesunięć przewidzianych w planie Funduszu kwot na finansowanie poszczególnych zadań oraz na
finansowanie nowych, nieprzewidzianych w planie zadań w przypadku ich wprowadzenia ustawą, z tym jednak że łączna
kwota środków na finansowanie zadań wynikających z ochrony roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy
nie powinna zostać zmniejszona w celu jej przeznaczenia na inne cele.
2. (uchylony).40)
3.41) Dysponent Funduszu przekazuje na wyodrębniony rachunek bankowy samorządu województwa środki Funduszu
na realizację zadań związanych z zaspokojeniem roszczeń, a także dochodzeniem ich zwrotu w zakresie i na zasadach określonych
w ustawie, środki na sfinansowanie kosztów zatrudnienia osób, o których mowa w art. 31 ust. 3, oraz na sfinansowanie
kosztów obsługi związanych z realizacją zadań.
4.41) Środki Funduszu przekazywane na rachunek bankowy mogą być wykorzystywane wyłącznie na zadania określone
w ust. 3.
Art. 27a.42) Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, zakres informacji dotyczących gospodarki
środkami Funduszu, przekazywanych przez marszałków województw dysponentowi Funduszu, oraz terminy ich przekazywania,
mając na uwadze konieczność zapewnienia prawidłowej gospodarki środkami Funduszu.
33) Dodany przez art. 30 pkt 4 ustawy, o której mowa w odnośniku 20.
34) Dodany przez art. 14 pkt 1 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 32.
35) W brzmieniu ustalonym przez art. 70 pkt 8 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 15.
36) Dodany przez art. 70 pkt 8 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 15.
37) Dodany przez art. 30 pkt 5 ustawy, o której mowa w odnośniku 20; w brzmieniu ustalonym przez art. 70 pkt 9 ustawy, o której mowa
w odnośniku 15.
38) W brzmieniu ustalonym przez art. 70 pkt 10 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 15.
39) Dodany przez art. 30 pkt 6 ustawy, o której mowa w odnośniku 20.
40) Przez art. 14 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 32.
41) Dodany przez art. 70 pkt 10 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 15.
42) Dodany przez art. 70 pkt 11 ustawy, o której mowa w odnośniku 15.
Dziennik Ustaw – 18 – Poz. 272

Art. 28. 1. Składki na Fundusz, o których mowa w art. 9, obciążają koszty działalności pracodawców.
2. Pracodawca po dacie jego niewypłacalności nie ma obowiązku opłacania składek na Fundusz.
Art. 29. 1. Składkę na Fundusz ustala się od wypłat stanowiących podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne
i rentowe bez stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie
ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1442, z późn. zm.43)).
2. Wysokość składki na Fundusz określa ustawa budżetowa.
3. Do czasu określenia wysokości składki w ustawie budżetowej stosuje się składkę w wysokości ustalonej na rok poprzedni.
Po ustaleniu wysokości składki w ustawie budżetowej płatnicy składek dokonują korekty wysokości wpłat od początku roku
budżetowego w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym została ogłoszona ustawa budżetowa.
Art. 30. 1.44) Poboru składek na Fundusz dokonuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych w okresach miesięcznych, łącznie
ze składkami na ubezpieczenia społeczne, a kwoty pobrane tytułem składek przekazuje na rachunek bankowy Funduszu
w terminie do 15. dnia następnego miesiąca.
2. W zakresie poboru składek na Fundusz, egzekucji tych składek, wymierzania odsetek za zwłokę oraz dodatkowej
opłaty i grzywny z tytułu nieopłacenia składek w terminie stosuje się przepisy dotyczące składek na ubezpieczenia społeczne.
3.45) Koszty poboru składek na Fundusz obciążają rachunek bankowy Funduszu i są zwracane Zakładowi Ubezpieczeń
Społecznych w wysokości 0,5% wpływów składek na Fundusz.
4. W przypadku nieprzekazania składek na rachunek bankowy Funduszu w terminach, o których mowa w ust. 1,
od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych należne są odsetki ustawowe.
Rozdział 7
Zadania władzy publicznej46)
Art. 31.47) 1. Określone w ustawie zadania z zakresu ochrony roszczeń pracowniczych realizują minister właściwy do
spraw pracy oraz marszałkowie województw przy pomocy wojewódzkich urzędów pracy.
2. Marszałkowie województw sporządzają corocznie, w terminach określonych przez dysponenta Funduszu, wkłady do
planów finansowych.
3. Środki na wynagrodzenia pracowników wykonujących zadania w zakresie ochrony roszczeń pracowniczych oraz na
pozostałe koszty obsługi marszałkowie województw otrzymują na podstawie limitów określonych przez dysponenta Funduszu
w planie finansowym Funduszu.
Art. 32. (uchylony).48)
Art. 33. (uchylony).48)
Art. 34. (uchylony).48)
Art. 35. (uchylony).48)
Art. 36. (uchylony).48)
Art. 37. (uchylony).48)
Art. 38. (uchylony).48)
43) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 1623, 1650 i 1717.
44) W brzmieniu ustalonym przez art. 70 pkt 12 lit. a ustawy, o której mowa w odnośniku 15.
45) W brzmieniu ustalonym przez art. 70 pkt 12 lit. b ustawy, o której mowa w odnośniku 15.
46) Tytuł rozdziału w brzmieniu ustalonym przez art. 70 pkt 13 ustawy, o której mowa w odnośniku 15.
47) W brzmieniu ustalonym przez art. 70 pkt 14 ustawy, o której mowa w odnośniku 15.
48) Przez art. 70 pkt 15 ustawy, o której mowa w odnośniku 15.
Dziennik Ustaw – 19 – Poz. 272

Art. 39. 1. Organem opiniodawczo-doradczym dysponenta Funduszu w sprawach Funduszu jest Naczelna Rada Zatrudnienia,
powołana na podstawie przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
2. Do zadań Rady w sprawach, o których mowa w ust. 1, należy w szczególności:
1) opiniowanie rocznych projektów planów finansowych Funduszu oraz sprawozdań z wykonania tych planów;
2) wyrażanie opinii w sprawach zaciągania kredytów i pożyczek, o których mowa w art. 26;
3) (uchylony);49)
4) (uchylony).49)
Rozdział 7a50)
Kontrola
Art. 39a. 1. Dysponent Funduszu może przeprowadzać u marszałka województwa kontrole w zakresie:
1) wydatkowania środków Funduszu zgodnie z przeznaczeniem;
2) przestrzegania zasad i trybu wydatkowania środków Funduszu;
3) właściwego dokumentowania oraz rozliczania otrzymanych i wydatkowanych środków Funduszu;
4) prawidłowości dochodzenia roszczeń na rzecz Funduszu;
5) prawidłowości wykonania planu finansowego.
2. Kontrolowany jest obowiązany udostępnić wszelkie dokumenty i udzielać wyjaśnień w sprawach objętych zakresem
kontroli.
Art. 39b. 1. Czynności, o których mowa w art. 39a, w imieniu i z upoważnienia dysponenta Funduszu, przeprowadza
pracownik urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw pracy, zwany dalej „kontrolerem”.
2. Kontroler, przeprowadzając czynności, o których mowa w art. 39a, jest obowiązany do okazania legitymacji służbowej
oraz imiennego upoważnienia wskazującego marszałka województwa, którego czynności te dotyczą.
Art. 39c. 1. Dysponent Funduszu w wyniku przeprowadzonych przez kontrolera czynności, o których mowa w art. 39a,
może przekazać marszałkowi województwa zalecenia.
2. Marszałek województwa, u którego przeprowadzono czynności kontrolne, może, w terminie 7 dni od dnia otrzymania
zaleceń, zgłosić do nich zastrzeżenia.
3. Dysponent Funduszu ustosunkowuje się do zastrzeżeń w terminie 14 dni od dnia ich doręczenia.
4. W przypadku nieuwzględnienia przez dysponenta Funduszu zastrzeżeń marszałek województwa, w terminie 30 dni
od dnia otrzymania informacji o nieuwzględnieniu zastrzeżeń, jest obowiązany do powiadomienia dysponenta Funduszu
o realizacji zaleceń.
5. W przypadku uwzględnienia przez dysponenta Funduszu zastrzeżeń marszałek województwa, w terminie 30 dni, jest
obowiązany do powiadomienia dysponenta Funduszu o realizacji zaleceń, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem
zmian wynikających z zastrzeżeń.
Art. 39d. 1. Dysponent Funduszu może nałożyć na marszałka województwa odpowiedzialnego za nierealizowanie zaleceń,
o których mowa w art. 39c, lub nieudostępnienie dokumentów lub nieudzielanie wyjaśnień, o których mowa w art. 39a
ust. 2, karę pieniężną w wysokości do trzykrotnego miesięcznego jego wynagrodzenia, wyliczonego na podstawie wynagrodzenia
za ostatnie 3 miesiące poprzedzające miesiąc, w którym nałożono karę, niezależnie od innych środków przewidzianych
przepisami prawa.
49) Przez art. 70 pkt 16 ustawy, o której mowa w odnośniku 15.
50) Dodany przez art. 70 pkt 17 ustawy, o której mowa w odnośniku 15.
Dziennik Ustaw – 20 – Poz. 272

2. Karę pieniężną wymierza dysponent Funduszu w drodze decyzji administracyjnej, biorąc pod uwagę rozmiar, stopień
i społeczną szkodliwość stwierdzonych uchybień.
3. Od kary pieniężnej nieuiszczonej w terminie pobiera się odsetki ustawowe.
4. Egzekucja kary pieniężnej wraz z odsetkami za zwłokę następuje w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym
w administracji.
Rozdział 8
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 40–42. (pominięte).51)
Art. 43. 1. Osoby będące byłymi pracownikami lub członkami rodzin zmarłych pracowników lub zmarłych byłych
pracowników, uprawnionymi do renty rodzinnej, których roszczenia pracownicze nie zostały zaspokojone przez syndyka,
likwidatora lub byłego niewypłacalnego pracodawcę, pomimo prawomocnego wyroku sądu przeciwko tym podmiotom,
mogą w terminie do dnia 30 czerwca 2007 r. wystąpić z pisemnym wnioskiem do kierownika Biura Terenowego Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych o wypłatę świadczeń ze środków Funduszu z tytułu niezaspokojonych roszczeń,
w zakresie zgodnym z art. 6 i 6a ustawy, o której mowa w art. 50 pkt 1 w brzmieniu obowiązującym w okresie, za
który roszczenia nie zostały zaspokojone.
2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie do roszczeń pracowniczych, do których uprawnienie powstało przed dniem wejścia
w życie niniejszej ustawy, a z tytułu których świadczenia ze środków Funduszu nie mogły być wypłacone z powodu niezłożenia
wniosku do Funduszu, o którym mowa w ust. 1, niespełnienia wymogów dotyczących okresów, o których mowa
w art. 6 lub terminów, o których mowa w art. 7 ustawy, o której mowa w art. 50 pkt 1 w brzmieniu obowiązującym w okresie,
za który roszczenia nie zostały zaspokojone.
3. Przepisy ust. 1 i 2 mają również zastosowanie, z wyłączeniem warunku prawomocnego wyroku sądu przeciwko syndykowi,
likwidatorowi lub byłemu niewypłacalnemu pracodawcy, w przypadkach, gdy świadczenia ze środków Funduszu
nie mogły być wypłacone w związku z art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności
publicznoprawnych od przedsiębiorców (Dz. U. Nr 155, poz. 1287, z późn. zm.52)).
4. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać określenie syndyka, likwidatora lub niewypłacalnego pracodawcy
oraz wskazanie tytułów roszczeń, o których mowa w ust. 1, oraz ich wysokości. Do wniosku należy dołączyć prawomocne
orzeczenie sądu, o którym mowa w ust. 1, oraz dokumenty potwierdzające bezskuteczność przeprowadzonej egzekucji lub
bezskuteczność ich dochodzenia w postępowaniu likwidacyjnym lub upadłościowym prowadzonym wobec niewypłacalnego
pracodawcy, z zastrzeżeniem ust. 5.
5. W przypadkach, o których mowa w ust. 3, orzeczenie sądu nie jest wymagane.
6. Zaspokojeniu ze środków Funduszu podlegają należności główne.
7. Do wypłaty świadczeń, o których mowa w ust. 1 i 2, stosuje się odpowiednio art. 7 ust. 3 i 4, art. 8, art. 9 ust. 1
i art. 10 ustawy, o której mowa w art. 50 pkt 1 w brzmieniu obowiązującym w okresie, za który roszczenia nie zostały zaspokojone,
oraz art. 291 § 5 Kodeksu pracy.
Art. 44. 1. Z dniem wejścia w życie ustawy pracownicy zatrudnieni dotychczas w Krajowym Biurze Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych oraz w Biurach Terenowych Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
stają się pracownikami odpowiednio Krajowego Biura Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz Biur
Terenowych Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Dyrektor Krajowego Biura Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i kierownicy Biur, o których mowa
w art. 12 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 50 pkt 1, powołani przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują
dotychczasowe warunki pracy i płacy.
51) Zamieszczone w obwieszczeniu.
52) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 56, poz. 498 i Nr 202, poz. 1956, z 2004 r. Nr 82, poz. 745,
z 2005 r. Nr 101, poz. 851 oraz z 2011 r. Nr 232, poz. 1378.
Dziennik Ustaw – 21 – Poz. 272

Art. 45. Z dniem wejścia w życie ustawy środki pieniężne, aktywa trwałe i inne składniki majątkowe, należności
i zobowiązania Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych utworzonego na podstawie ustawy wymienionej
w art. 50 pkt 1 stają się środkami pieniężnymi, aktywami trwałymi i innymi składnikami majątkowymi, należnościami
i zobowiązaniami Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w rozumieniu niniejszej ustawy.
Art. 46. 1. W sprawach wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.
2. Do wykazów uzupełniających złożonych po dniu wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe, jeżeli
przed tym dniem był złożony wykaz zbiorczy, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 50 pkt 1.
3. Z dniem wejścia w życie ustawy stronami umów zawartych przez:
1) Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych reprezentowany przez Dyrektora Krajowego Biura Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o którym mowa w art. 12 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 50 pkt 1,
staje się Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych reprezentowany przez Dyrektora Krajowego Biura
Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o którym mowa w art. 31 ust. 2 niniejszej ustawy;
2) Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych reprezentowany przez kierowników Biur Terenowych Funduszu
Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o których mowa w art. 12 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 50 pkt 1,
staje się odpowiednio Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych reprezentowany przez kierowników Biur
Terenowych Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o których mowa w art. 31 ust. 3 niniejszej ustawy;
3) Dyrektora Krajowego Biura Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub przez kierowników Biur
Terenowych Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o których mowa w art. 12 ust. 5 ustawy, o której
mowa w art. 50 pkt 1, stają się odpowiednio Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych reprezentowany
przez Dyrektora Krajowego Biura Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych reprezentowany przez kierowników Biur Terenowych Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych, o których mowa w art. 31 ust. 2 i 3 niniejszej ustawy;
4) Krajowe Biuro Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Biura Terenowe Funduszu Gwarantowanych
Świadczeń Pracowniczych, o których mowa w art. 12 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 50 pkt 1, stają się odpowiednio
Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych reprezentowany przez Dyrektora Krajowego Biura
Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub odpowiednio Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
reprezentowany przez kierowników Biur Terenowych Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,
o których mowa w art. 31 ust. 2 i 3 niniejszej ustawy.
4. W toczących się postępowaniach administracyjnych i sądowych, których stronami są kierownicy Biur, o których
mowa w art. 12 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 50 pkt 1, stronami stają się z dniem wejścia w życie ustawy odpowiednio
kierownicy Biur, o których mowa w art. 31 ust. 3 niniejszej ustawy.
Art. 47. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 11 i art. 12 ust. 7 ustawy, o której mowa w art. 50 pkt 1, zachowują
moc do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie niniejszej ustawy.
Art. 48. 1. Ilekroć w odrębnych przepisach jest mowa o przepisach lub ustawie wymienionej w art. 50 pkt 1, należy
przez to rozumieć odpowiednio przepisy niniejszej ustawy lub niniejszą ustawę.
2. Ilekroć w odrębnych przepisach jest mowa o Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, należy przez
to rozumieć Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych w rozumieniu niniejszej ustawy.
Art. 49. (pominięty).51)
Art. 50. Traci moc:
1) ustawa z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U.
z 2002 r. Nr 9, poz. 85, Nr 127, poz. 1088, Nr 155, poz. 1287 i Nr 199, poz. 1673, z 2003 r. Nr 210, poz. 2037 i Nr 229,
poz. 2271, z 2004 r. Nr 121, poz. 1264 i Nr 273, poz. 2703 oraz z 2005 r. Nr 132, poz. 1110);
2) ustawa z dnia 28 czerwca 1995 r. o zaspokajaniu ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych
niektórych świadczeń przysługujących emerytom i rencistom (Dz. U. Nr 87, poz. 436 oraz z 1996 r. Nr 59, poz. 267).
Art. 51. Ustawa wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu ogłoszenia53).
53) Ustawa została ogłoszona w dniu 5 września 2006 r.

Kancelaria Radcy Prawnego Agnieszka Rozmus

Uchwałą nr 698/VIII/2013 z dnia 17 maja 2013 r. Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w Wałbrzychu Radca Prawny Agnieszka Rozmus została wpisana na listę radców prawnych Okręgowej Izby Radców Prawnych w Wałbrzychu pod numerem: WŁ/L/443.

Twitter